My Top 10 Remarkable Moments of 2012 (Year End Post: Part 2)

Broke talaga ako bago magwork abroad. Bilang isang Accountant di lang dapat responsable ka sa financial aspect ng inyong kompanya. Dapat ay maiaply mo rin ang iyong natutunan sa sariling kayamanan. Boom! Pero narealized ko na hindi lang pala sukatan ang kaalaman para yumaman ka. Broke parin ako noon. Dami kong gastos at utang sa credit cards. Magmula nang magtrabaho ako ay wala man lang akong naipon. Nagkautang pa. Mabuti nalang at may opportunity abroad at ilang bwan na sweldo lang ay bayad agad lahat ng utang na loob. dyuk! Kung hindi pa siguro ako nangibang-bansa baka baon parin ako sa utang ngayon. (Promoting OFW. Naks!). Hindi pa ako financially free. Para sakin ang Financial Freedom ay yung nakukuha mo na ang lahat ng wants mo  o yung mabago ang lifestyle mo. Isa parin akong poor prince. lol

Silver is the color of my year 2012. Milestone eto para sakin. Bakit? Quarter/Half life crisis, alam mo ba yun? Naranasan ko yan bago ako magbirthday. Yung todo self pity ka. As in wagas until sisihin at kwestunin mo na pati ang Dyos. Ganung level. Sinisisi ang sarili mo bakit ganto ka lang. Bakit ba sa gantong klaseng pamilya ipinanganak. Bakit ang gwapo ko? dyuk! Basta iyun na yun. Hangang sa binalak ko ring magpadedz nalang pero failed ako. Naisip ko na mawawalan ng gwapo sa mundo. dyuk! Ang dami ko ring regrets sa life nyun at nataon pa na in my 25 years of existence dito sa mundo ay wala parin akong major major ME na masasabi kong sakin. Madrama diba? That's me e. (Kailangan kong mag dyuk para di masyadong madrama.)

Kaya dyan nagsimula ang aking pagtatravel alone (refer to Top 10 and 9). Sinubukan kong hanapin ang sarili ko sa Luzon, Visayas at Mindanao. Kailangan kong hanapin at ipunin ang pitong dragon ballz para mabuo ang pagkatao ko. dyuk!

Nagcelebrate ako nang birthday ko sa Cebu. Kaya memorable ang Cebu sakin. Hindi lang sa dahil dun ako nagcelebrate ng 25th birthday bagkus that time kala ko'y madededz na ako at hindi na aabutin ng 26. The day before my birthday kasi nagkaroon ng Tsunami Alert (iyan igoogle mo na para malaman mo ang bday ko at bilan mo nako ng gifts) at nasa seashore ako at sumasayaw ng pearly shell. lol Nagpanik ang mga tao dahil nakita nila ang malaking alon. Yung iba nag-iiyakan na. Kitang kita nang dalawang singit ko na mga mata ang mga Cebuano na nasa labas ng bahay nila at di alam ang gagawin. Yung iba nagpapaalam na over the phone. Kahit di ko naiintindihan yung sinasabi. Bisaya kasi. Syempre ako din tumawag na sa bahay. Kaya nalaman nila na nasa Cebu ako. Ipinamalita sa buong kapit-bahay at humingi ng panalangin sa simbaha. whahaha. Natatawa ako kapag naiisip ko yun. Hindi ko pa naman pinapaalam kung nasan ako. Di rin ako nagcheck-in sa foursquare that time. dyuk!

Thanks God dahil binawi ng Philvoc ang tsunami alert. Kaya eto buhay parin ako. Utang ko kay Lord kung ano man ang buhay na meron ako ngayon. Siguro ay pinapaalala Nya lang sakin na kasama ko Sya lagi saan man at sa ano mang oras ng aking buhay. Kahit ilang birthday pa ang dumating sa life ko.

Trivia: Sabi nila there was something na isang iyak daw ng sanggol nung ipinapanganak ako. Nung makarinig sila ng iyak ng sanggol kala nila nanganak na si mama pero pagpasok nila sa kwarto kung san naglelabor si mama, yun di pa pala ako ipinapangak. May kambal akong tyanak? dyuk!

After my Cebu Trip with self pity drama parin deretso naman ako sa Davao. Travel Alone ulit. Buti my friend ako dun. My friend in Davao helped me to realized how beautiful and wonderful the life is. Plus Kuya Anton suggested the book of Being Happy (Refer to Top 8). Thanks to them. Todo adventure ako sa Davao. Todo tapang ako na nagparticipate sa mga games sa Crocodile Park. Worth it naman dahil nanalo ako ng mga free entrance tickets sa iba't ibang attraction sa Davao. Samal Island nalang yata ang hindi ko  napupuntahan. 

Maraming salamat mga kadugong bughaw. 
For the record:
99 followers in GFC (Sino kaya ang lucky 100)

117 likes on FB

3 followers in Network Blog

22,590 Castle Visit (Pageviews) and counting 

2,402 Comments and counting (Including King's comment back)
5 Awards from co-bloggers

Merci Baeu Coup!

Tumatak eto sa buhay ko dahil nga eto ang aking unang Pasko na masasabi kong mas malungkot kesa sa masaya. Sino nga ba ang hindi masaya sa twing darating ang holiday seasons na’to. Isa kaming mga OFW ang nalulungkot. Yung matagal mong nakasayanan na magdiwang ng Pasko at Bagong Taon kasama ang mga pamilya mo’t kaibigan, tapos bigla nalang nabago ngayong taon. Anyare? Mamaya emo na naman ako dahil Media Noche na at may paparating pang Cyclone dito.

Isa sa mga dahilan kung bakit ako masaya ngayong Pasko ay dahil sa overflowing Christmas Pictue Greetings na galing sa aking mga All Star Friends and Blogger. Alam mo na yan. Ikaw yan. Maraming salamat. You made my Christmas very special.

Obviously my On Fate of my Wish experience is my Top 1 most remarkable moment this year 2012. Nag-OFW ako para sa aking mga pangarap. Pangarap sa pamilya, pangarap ng iba at pangarap para sa sarili. Malungkot talaga ang maging OFW pero wala akong pagsisisi. Lalo na kapag araw ng sweldo. Dyuk! Magsisisi paba ako e nandito na'to. Wala lang magagawa ang pagsisisi ko. Visit my  OFW Journal for more stories about my OFW experience.

I want to finish this Year End Post sharing my all time favorite motto:

Bye 2012, Hello 2013!